ÖFKE KONTROLÜ

Bir arkadaşımın tavsiyesi ile bir kitap okumaya başladım. Özellikle çocuk yetiştirenler için şiddetle tavsiye edebileceğim bir kitap bu...

BANVİT'in bastırdığı bu kitabın yazarı Güvem Türe.Kitabın adı ise;

Çocukların İyiliği İçin Anne-Baba Rehberi...

Zaman zaman sizinle paragraflarını paylaşacağım. Ama öyle bir bölüme geldim ki 19 aylık kızımın öfke patlamasını yaşarken okudugum bu bölümü hemen sizlerle de paylaşmak istedim.

'...
Öfke Kontrolü



Öfke bir duygudur. hayatın bir parçasıdır.Tıpkı sevicimiz, üzüntümüz, hüznümüz gibi öfkemiz de bir duygudur....
Annemiz bizim bir yere gitmemize izin vermezse öfkeleniriz. Annemiz izin verirde babamız vermezse ona öfkeleniriz. Arkadaşlarımızla gideceğimiz bir toplantıya eşimiz çocuğa bakmadığı çin gidemeyiz ve öfkeleniriz. Engellenince öfkeleniriz.
...Kardeşimizn yaptığı yaramazlık yüzündenbiz cezaya kalırsak öfkeleniriz....Eşimizle ortak bir karar alarak bir çocuğumuz olduğu zaman tüm gün ve gece ve de her zaman onunla ilgilenmek bize kalıyorsa öfkeleniriz. Haksızlığa uğrayınca öfkeleniriz.
Çocuklar yaramazlık yapınca , anne onlara ''Akşam baban gelsin sana sorar.'' dediği zaman çocuklar öfkelenir. ''Yemeğini bitirmezsen sana televizyon yok.'' çocuklar yine öfkelnir. Tehdit edildiğimizde öfkeleniriz.
....
Verilen örnekler çoğaltılabilir.
... Öfkelendiğimizde stres ve gerginlik başlar. Vucudumuzdaki adrenalin artar. Ellerimizi yumruk yaparız. Başımız ısınır. Daha iyi çalışsın ve karar alsın diye kan beynimize daha hızlı pompalanır. Buna bağlı olarak kan basıncımız artar yani tansiyonumuz yükselir. Akıl karar verir. 'Ya kaç ya da savaş.' Bu komut karşısında karar alınmalıdır. Alınan karar ne olursa olsun kişi sonuçlarına katlanır. Bu sırada olan sağlığımza olmuştur. Midemiz ağrır, başımız ağrır. Solunumumuz sıklaşır, sık sık nefes alırız. Sinir sistemimizi alt üst olur. Var olan fiziksel rahatsızlıklarımız artar.
Bununla yaşamak zorundamıyız? elbette değiliz. Kendini bilen ve kendinin farkında olan herkes öfkesini kontrol eder.
...
Öfkemizi iletişimle kontrol edebilmek için kendimizi ifade etmeliyiz. Anlatmalıyız, sonra da anlamaya çalışmalıyız. Yani dinlemeliyiz. Özür dilemek erdemdir...Karşımızdakine 'ben yanıldım'demek çok zor değildir.'Bunu sonra konuşalım, şimdi kırmayalım birbirimizi ''demek hiç zor değil. ...
Öfke bir hitabet sanatı değil, bir problemdir. Öfke diğer duygu ve davranışlar gibi değiştirilebilir ve yönetilmesi öğrenilebilir, kontrol edilebilir....

'Çocuklardan hiç söz etmedin, onların öfkesi ne olacak?' diye sordunuz sanırım. Evde öfke olmayınca öfkenin nasıl bir duygu olduğunu nasıl öğrenecekler?
....''


her  makalesinde kendimden bişeyler buluyorum...Teşekkür ederim...

Yani, çocuk deyip geçmemek lazımmış..her hareketimize her sözümüze daha karnımızdayken dikkat etmeliymişiz...