Çocuğun inadıyla nasıl baş ederiz?

Çocuklar için, kendilerinin ayrı bir birey olduklarını kanıtlamanın yoludur aslında inat...Ne kadar da kolay söylüyorum değil mi? Teoride bildiğimiz bir durumu pratikte uygulayabiliyor muyuz o önemli aslında...

Her çocuk için farklı yollar olsa bu durumla başa çıkma yolları aslında belirli. Onları yapabildikten sonra sanırım bu durumla daha kolay başa çıkabileceğiz.

Çocuklar 2 yaşından sonra kendilerinin bir birey olduklarını daha da farkına vardıkları için inatlaşarak ve ses yükseltme, vurma ile iç güdüsel olarak varlıklarını belli etmek isterler. Özellikle anne ve babasına başkalarının yanında (-ki onunla az ilgilenildiğini hissettiğinde) daha yüksek sesle hitap etme, öfke patlamaları, vurmalar, yerlere atmalar ardarda gelebilir. Böyle durumlarda genellikle 'Aman komşu / yabancıların yanında nasıl da şımarıyor bu çocuk?'cümlesi ile gelen, çocuğa sert bakışlar, çimdikler, bağırmalar, cezalar ve hatta vurmalar gelişir..Bu durum durumu çözmekten ziyade daha da üst boyuta taşınmasını sağlar aslında...

Bu tarz durumlarda sakinliğinizi koruyarak etrafınızdaki yetişkinlerin düşüncesinden ziyade çocuğunuzun neye tepki verdiğini anlamaya çalışmak olmalı. Onunla göz hizasında kurduğunuz iletişimle kısa sürede daha sakinleşmesine yardımcı olabilirsiniz. onunla girdiğiniz güç savaşında kazanan asla siz olmayacaksınız. Böyle bir mücadele ilerleyen yıllarda önlenemez öfkelere neden olacaktır.

Dış mekanlarda bu tarz inatlaşmanın getirdiği öfke patlamaları oldukça sıkça yaşadığımız durumlar sanırım. Herşey yolunda giderken birden gelişen ataklar sonucu inatlaşmaların sonunda hep aynı yolu izleyip sonunda mekanda ayrılmak zorunda kalıyorsanız ( -ki başka yol kalmıyor çoğu zaman) bu her seferinde aynı olacaktır muhtemel. İzlediğiniz yol her şeyi denedikten sonra inatlaşan çocuğun dediğini yapmak zorunda kalıyorsanız bu modeli kullanıp her seferinde aynı süreçten geçeceğinizin bir işaretidir muhtemel.




İnatlaşma durumlarında ne yapmalıyız?

* Sakinliğimizi korumalıyız en önemlisi... Kendi öfkemize kapılıp şiddete başvurmak işleri daha da çözülmez kılabilir.

* Çocuğu yüksekten azarlamak yerine göz hizasına inip onun bir birey olduğunu hissettirip net ve kısa şekilde durumu anlatın. Bu durumda kararlı ve tutarlı olun. Bugün 'hayır' dediğiniz durumda başka bir örnekte 'evet 'derseniz inandırıcılığınız zedelenir.Ve sizi sizin cümlelerinizle vurabilir!

* Emir veren cümleler yerine birliktelik olan cümleler kullanın. Oyuncaklarını topla, yemeğini ye, ayakkabını giy yerine, oyuncaklarını birlikte toplayalım mı? gibi cümleler onu mutlu edecektir.

* Çocukların tüm davranışlarının temelinde ebeveyn davranışları yer alır. Bu sebeple çocuğunuzda sevmediğiniz ve yapmamasını söylediğiniz şeyleri sizin yapmamanız gerekir. Örnek davranışlarla onu desteklemelisiniz.

* Kalabalık ve yakınlarınızın (çocuğun arkadaşlarının) yanında onu azarlamak, bağırmak yerine sakin bir yere geçip onunla iletişim kurmayı denemelisiniz. Başkalarını yanında azarlanan ve bağırdığımızda istemeden özgüven zedelemesine sebep olabiliriz.

Sevgi ve sabır ile bu durumlarında geçeceğini biliyoruz ve önce annelerimize sonsuz sabır diliyorum ;)