Serap Anne ile keyifli bir söyleşi...

Henüz 11 yaşında annesini kaybeden gencecik bir anne Serap Anne... Anne sevgisine olan özlemi kızına daha da bağlanmasına neden olmuş. Her anını kızıyla geçirmek isteyen annemiz mesleğini 2.planda bırakıp aile işine adapte olmuş. Bu arada annelik ona bir hobiyi de meslek haline getirmeye başlamış...

İşte kendi ağzından Serap Anne ve Nehir Bebek

   ''1984 İstanbul – Silivri doğumluyum. Trakya Üniversiyesi Biyoloji bölümünden mezun olup doğuma kadar kendi mesleğimi yaptım. Fakat minik kızım dünyaya gelince tüm programımız değişti.  Şimdi ise hem kendi işimizde çalışan ve devamlı kızıyla ilgilenmek isteyen bir anneyim. 
Annelik ve iş hayatımın yanı sıra butik kurabiye işi ile ilgileniyorum.
Tüm iş hayatımda karşı tarafı mutu etmek, yüzündeki gülümsemeyi görmek beni çok mutlu ettiği için butik kurabiye işine başladım.
....

Evliliğimizin 6. Ayında hayatımızla ilgili önemli kararlar almak üzereydik. Kendi imkanlarımızla ev sahibi oluyorduk ki tam o hafta artık yeni yuvamızda 3 kişi yaşayacağımızı öğrendik.  O dönemde hastanede laboratuvar bölümünde biyolog olarak çalışıyordum. Kimseye söylemeden hamilelik testimi kendim yapmıştım. Ve bilgisayar ekranında o pozitif değerini görünce o an oturup ağladım ama mutluluktan... Anne olacağım için ağladım. O andan sonra yeni evimizde bir odamız minik yavrumuza ait olacaktı. Hemen çalışma odamızı bir bebek odası olarak düzenlenmeye  başladık. Eşim ressam olduğu için bebeğimizin  odasını istediğimiz resimleri yaptık. Onun odasında o henüz dünyaya gelmeden, yaşamak bile bize huzur veriyordu.

Sanırım benim yogun iş tempomdan biraz yorulan kızım 6. Ay içinde gelme hazırlığına başlamıştı ve o aydan itibaren bana yatma komutu geldi malesef.

Dinlenme sürem 27 Ekim 2010 sabaha karşıya doğru son buldu ve minik dünyalar güzeli prensesim saat 7,30'da artık kucagımdaydı. Hamileliğimin ilk gününden itibaren normal doğum istiyordum. Son dönemlerimizde dr. pek sıcak bakmasa da ben normal doğum yaptım. Ve herşey çok güzel bir şekilde başladı hayatımızda.  Ben 11 yaşında annemi kaybetmiştim. Onun için doya doya bir anne kız hayatım olamamıştı. Ama annemle yaşayamadığım tüm günlerimi kızımla yaşayacağım inşallah. Tüm hayatımı kızıma göre değiştirdim. Kendi işimden çevremden ortamımdan uzaklaştım. Sadece Nehire yakın olabilmek, devamlı onu görebilmek için farklı bir hayat çizdik kendimize.

Şimdi minik prensesim  çok kısa bir süre sonra 2 yaşına girecek. Hayatımıza girdiği ilk andan itibaren allahıma şükrediyorum.  Onu hiçbir zaman öpmeye doyamayacağım sanırım.

 

Ve şimdide nehir hanımla bu güzel kurabiyelerimizi ortaya çıkartıyoruz. Benim ne zaman kurabiye hamuru açtığımı görse hemen yanıma gelir biraz da o hamur alır ve annesine yardım eder.

Eşim bazen kızıyor kurabiye işine... Ama ben kurabiyelerimle daha çok mutlu oluyorum. Umarım ileride bir kurabiye cafe tarzı bir yer açarım ve bu emeğimin karşılığını alabilirim. Kurabiyelerimi ilk olara kızımın diş buğdayında yaptık. Çok hoşumuza gitti sonra doğum gününde 1. Yaş günü pastamızı kendimiz yapalım dedik ve micky mouse’lu komik bir pasta meydana çıkardık babamızla. Ama bu komik pastamız bile ileride bize hatıra kalacak. Daha sonra arkadaşlarımdan gelen istekler üzerine kurabiyeler yaptım ve her geçen gün beğeniler artıyordu. Ve en sonunda artık bunu bir blog oluşturarak daha çok kişinin duymasını sağlamalıyız diye düşündük. Tabi bu blogu kurarken bana yardımcı olan eşime ve devamlı sorular sorarak başını şişirdiğim Müge arkadaşıma da çok teşekkür ederim.

 Şimdi de bu haftasonu doğum günü olacak Mert için mutfağıma gireceğim ve ona kovboy kurabiyeleri hazırlayacağım minik yardımcım ileJ Belki bir gün gelir kurabiyelerimi  tadamayan tüm herkes mutlu günlerinde bir yudum da benim kurabiyelerimden tadarlarJ

Serap annenin butik kurabiye bloguna bakmak istermisiniz ?

http://nehirkurabiye.blogspot.com/