Çocukluk arkadaşım sevgili Çiler'le ortaokuldan sonra birbirimizi kaybetmiştik. Yıllarca aynı şehirde hatta aynı ilçede birbirine çakışan sokaklardan geçip gitmişiz.. Teknoloji sayesinde birbirimize kavuşmuşken bu sefer Gönen'e taşınmamla yine ayrı düşmüştük. Evliğini, bebeğini yine görememiştim. Şimdi annelik hikayesini anlatırken gözyaşlarıyla okuduğum satırları sizinle paylaşmak istedim.. Sevgiyle... ''Bugün anneliğimin dördüncü ayındayım. Dört ay önce 32 yaşında bir çocuktum. Her şeyden çok sevdiğim annemin çocuğu… Şimdiyse tarifi güç bir sevginin ortağıyım. Anne olacağımı öğrendiğimde çok ağlamıştım. Zira annelik, doğum vs. beni hep ağlatmıştır. Bu sefer o olgunun başrolünde ben vardım. Elimde test sonucu, salonda inanmaz gözlerle bana bakan eşime ağlayarak gittiğim gün dün gibi. Bana “Niye ağlıyorsun?” demişti. Nasıl anlatsaydım ki o kadar çok duygunun bir araya gelmesiyle oluşan seli. Şaşkınlık, korku, mutluluk, endişe… Nil kızımız bize sürp
Keyifle Keşfettiklerimizi paylaşma zamanı...