Çok mu sevgi dolu yetiştirdik acaba?
Son günlerde bu cümleyi çok sık kullanır oldum. 19 aylık kızımın sosyal olması, sevgiyle her canlıya yaklaşmasını çok seviyor ve olumlu karşılıyordum. Hatta gelen tepkilerle gurur bile duyuyordum. Şiddet dolu dünya ile elimden geldiğince geç tanışsın istiyordum.Acaba yanlış mı düşünüyorum?
'Havuz başında bir kuş, bu tutmuş, bu pişirmiş, bu yemiş oyununu bile; 'bu görmüş, bu sevmiş , bu öpmüş olarak öğreten ben, '' a kızım bak böcek aman basmayalım, aa bak yaprak koparmayalım tatlı kızım gibi cümlelerle sevgi dolu yaklaşa yaklaşa sevgi pıtırcığı oldu çıktı..
Tamam ne güzel işe daha ne istiyorsun dediğinizi duyar gibiyim. Evet gerçekten sevgi dolu gözlerle dünyaya bakması istediğim tek şeydi. Ama sevgiyle yaklaştığı her canlı aynı şekilde yaklaşmıyor kızıma. Bütün ebeveynler aynı öğütlerle yetiştirmiyor çocuklarını...Bizzat şahit olduğum-ki içlerinde arkadaşlarımda olmuştur- öğütler şu şekilde
- aa benim oğlumun/kızımın malı çok kıymetli, kıyameti koparır şimdi.. ( oyuncağa doğru yönelen çocuğun annesine)
- ay napalım erkek değil mi, işte hep aynılar ( çocukalrın karşılaştıklarında diğerini iteklemesi,vurması, çekiştirmesi)
- bu yaptı bakayım.dur döverim şimdi ben onu. al sana al ( çocuk düştüğünde sebebi kendi değilde sanki yermiş gibi yere vuran ebeveyn)
daha bir sürü örnek..
hal böyle olunca parkta veya sosyal alanlarda karşısına çıkan kendi boyuna yakın tüm abi, kardeş ve ablalarına sevgiyle koşan, beni anında unutan kızıma karşı aniden çatılmış bir ifade ile ters dönen suratlar, elindeki oyuncağa sımsıkı yapışan ve hatta ağlamaya başlayan kardeşler, ve hiç tepki vermeden anında uzaklaşan yaşıtları karşısında şaşıran kızım sosyalleştiği arkadaşlarında ise asla ama asla ayrılmak istemiyor. Hatta aşı olurken bile ağlamayan kızım onlardan ayrılırken katıla katıla ağlıyor.
Bu durum beni çok endişelendiriyor. Acaba kendi haline bırakıp düşe kalka düşmemeyi öğrenecek felsefesi le başbaşa mı kalmalıyım yoksa bir pedagog yardımı mı almalıyım...Siz ne dersiniz?
Son günlerde bu cümleyi çok sık kullanır oldum. 19 aylık kızımın sosyal olması, sevgiyle her canlıya yaklaşmasını çok seviyor ve olumlu karşılıyordum. Hatta gelen tepkilerle gurur bile duyuyordum. Şiddet dolu dünya ile elimden geldiğince geç tanışsın istiyordum.Acaba yanlış mı düşünüyorum?
'Havuz başında bir kuş, bu tutmuş, bu pişirmiş, bu yemiş oyununu bile; 'bu görmüş, bu sevmiş , bu öpmüş olarak öğreten ben, '' a kızım bak böcek aman basmayalım, aa bak yaprak koparmayalım tatlı kızım gibi cümlelerle sevgi dolu yaklaşa yaklaşa sevgi pıtırcığı oldu çıktı..
Tamam ne güzel işe daha ne istiyorsun dediğinizi duyar gibiyim. Evet gerçekten sevgi dolu gözlerle dünyaya bakması istediğim tek şeydi. Ama sevgiyle yaklaştığı her canlı aynı şekilde yaklaşmıyor kızıma. Bütün ebeveynler aynı öğütlerle yetiştirmiyor çocuklarını...Bizzat şahit olduğum-ki içlerinde arkadaşlarımda olmuştur- öğütler şu şekilde
- aa benim oğlumun/kızımın malı çok kıymetli, kıyameti koparır şimdi.. ( oyuncağa doğru yönelen çocuğun annesine)
- ay napalım erkek değil mi, işte hep aynılar ( çocukalrın karşılaştıklarında diğerini iteklemesi,vurması, çekiştirmesi)
- bu yaptı bakayım.dur döverim şimdi ben onu. al sana al ( çocuk düştüğünde sebebi kendi değilde sanki yermiş gibi yere vuran ebeveyn)
daha bir sürü örnek..
hal böyle olunca parkta veya sosyal alanlarda karşısına çıkan kendi boyuna yakın tüm abi, kardeş ve ablalarına sevgiyle koşan, beni anında unutan kızıma karşı aniden çatılmış bir ifade ile ters dönen suratlar, elindeki oyuncağa sımsıkı yapışan ve hatta ağlamaya başlayan kardeşler, ve hiç tepki vermeden anında uzaklaşan yaşıtları karşısında şaşıran kızım sosyalleştiği arkadaşlarında ise asla ama asla ayrılmak istemiyor. Hatta aşı olurken bile ağlamayan kızım onlardan ayrılırken katıla katıla ağlıyor.
Bu durum beni çok endişelendiriyor. Acaba kendi haline bırakıp düşe kalka düşmemeyi öğrenecek felsefesi le başbaşa mı kalmalıyım yoksa bir pedagog yardımı mı almalıyım...Siz ne dersiniz?
Aynen Emre'de böyle.Her çocuğa gülümseyerek yaklaşıyıp, oyun oynamak bişeyler paylaşmak istiyor.Ama genellikler karşı taraf ya itiyor yada arkasını dönüp gidiyor.Oğluşum anlam veremeyip bakıyor.Ben çok müdahale etmemeye çalışıyorum çünkü öğrenmesi lazım dışardan gelebilecek her türlü tepkiyi.Keşke hayat hep öyle sevgi dolu olsa :((
YanıtlaSilhhh ahhh canlarım aynı dertten bende muzdaripim,terbiyesiz bi çocuk yetiştirmek istiyorum ama nasıl olacak bilmiyorum.bazen anneme kızıyorum hep senın yüzünden insanlar çok canımı yakıyor anne ama ben hep ince düşünmekten hadlerini bildiremiyorum:(( çok üzülüyorum kızım yaşamasın istiyorum bizim gibi olan çok az ne yazık ki ne yapalım ne çözü buldunuz allah aşkına bana da söyleyin şimdi yanlarındayız ama olamayacağımız günler gelecek:((
YanıtlaSilyanlız olmadığımı biliyordum. Umarım en az zararla öğrenmiş olur yavrularımız bu zalim dünyayı...
YanıtlaSilAminn canım.ben bu blog da çok acemiyim bana yardımcı olurmusun pasaj dukkanı var ama blog sayfama koyamadım bide face yi de kyamadım anlatımı zor değilse eğer:))
YanıtlaSilmügecim senin yaptığın doğru olan ama herkese mudahale edemedıgın ıcın kızın elbet bu zorlukları yasayacak ve yasayarak ogrenecek ..
YanıtlaSilsen dogru olanı soylemeye devam et bence.. bır de pedagog adem güneş var burc fm de arsıvı mevcut soru cevap gelısen bır program ben bır komsumun tavsıyesıyle dınlemıstım .. kıtapları da mevcut cok faydalı olacagını sanıyorum ... dınlemek ıstersen arsıvı http://www.burcfm.com.tr/SearchTheArchiveProgram.aspx?ProgramId=7574
cocuk deyıp gecmeyın programın adı tavsıye ederım ..
sema merhaba, elbette bır maıl atayım sana...
YanıtlaSilnurhancım harıkasın cok faydalı oldu...opuyorum aklımda dualatımda senınle... guzel haberlerle ınsallah
bu yazınızı daha önceden okumuştum ve aklımın bir köşesinde kalmıştı,şimdi aradım,buldum ve tekrar okudum.inanın aynı ikilemler,aynı duygular,aynı üzüntüler içerisindeyim.ben de bir yazı yazdım,dün birşeyler yaşadım bu konu ile ilgili.uykularım kaçtı,çocukların hainliklerinden ürktüm.ne kadar iyi anlıyorum sizi şimdi...
YanıtlaSilbiliyormusunuz o oyun bizde de sevgi dolu oynanır.buraya bir kuş konmuş,bu sevmiş,bu mama vermiş,bu okuldan gelmiş,bu da hani bana hani bana demiş diye bizdeki versiyonu da.
iyi mi yapıyoruz?kötü mü?bilemedim :(
cevre ne kadar kotu olursa olsn ben kızımı hala sevgı dolu yetıstırmeye devam edıyorum. parklarda hatta arkadaslarım arasında bıle' bak goruyoemusun komsunun kızını/ ogluna nasılda vurdu hahahaa' dıyen ebeveynlere ragmen :(
YanıtlaSilO onların terbiyesizliği boşverin.
YanıtlaSilBir de kendilerinin iyi çocuk yetiştirdikleirini zannetmiyor mu bu insanlar, şaşırıp kalıyorum.
Malesef o insanlar ömür boyu öyle bencil oluyorlar. Okulda, trafikte, sağda solda gördüğünüz bayan ya da erkek kıroların hepsinin özünde bu şekilde yetiştirilmek var. Bütün haklar onların, yol onların...
Siz en doğrusunu yapıyorsunuz, büyüdükçe kızınız zaten o insanlara karşı kendisini korumayı tabi ki sizin de desteğinizle, en iyi şekilde öğrenecektir, merak etmeyin..